Σπάνια σκεφτόμουν πως και με πόσες πιθανότητες επιτυχίας φυτρώνουν οι σπόροι:
Μετά από μια πυρκαγιά, ανησύχησα κι έψαξα να μάθω. Κι επειδή η φωτιά είχε κάψει πεύκα, στις πρώτες μου αναζητήσεις, έψαξα να βρω τους σπόρους των πεύκων.
Κρυμμένοι σε ειδικές θήκες κάτω από τα "λέπια" της κουκουνάρας, δεν φανερώνονται συχνά. Άλλοτε πέφτουν στη γη πριν πέσει η κουκουνάρα κι άλλοτε κρύβονται καλά μέσα της για να θρέψουν τα σκιουράκια το χειμώνα. Κι όμως αυτοί οι σπόροι έχουν (το ανακάλυψα αργότερα) καταπληκτικές ιδιότητες: Φυτρώνουν μόνο μακριά από τη σκιά των μητρικών φυτών, ζητάνε ήλιο, θέλουν χώμα μη όξινο (κι αυτό το βρίσκουν συνήθως μετά από μια πυρκαγιά). Η αντοχή τους να μένουν στην αναμονή είναι τεράστια. Μπορούν να είναι 10 χρόνια ψηλά στα κλαδιά κρυμμένοι σε ένα κουκουνάρι που το βρέχει η βροχή και το ψήνει ο ήλιος.
Κανείς ας μη μου πει ότι μπορεί ο άνθρωπος να κάνει μια επιτυχημένη αναδάσωση αν δεν δει το έδαφος ενός πευκότοπου που κάηκε πριν 1-3 χρόνια. Χιλιάδες νεαρά φυτά πρασινίζουν εκεί που πέρασε η φωτιά. Τα πιο δυνατά θα προκόψουν και το δάσος θα ανανεωθεί. (Αρκεί να μην επέμβουν οι άνθρωποι και οι ...κατσίκες) ........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου